Stos dla o. Gużyńskiego

Pod koniec sierpnia dominikanin, o. Paweł Gużyński (uchodzący w polskim Kościele za „liberała”) udzielił Gazecie Wyborczej wywiadu, w którym m.in. krytykował zaangażowanie Kościoła po stronie PiS (mówiąc bez ogródek, że po lipcowych protestach „biskupi obudzili się z ręką w nocniku.” ) Sprzeciwiał się także próbom zmiany obecnego prawa aborcyjnego bez szerokich konsultacji społecznych. Mówił:” „Jestem przeciwny jakimkolwiek zmianom w obecnym porządku prawnym. Uzgodnienie wzajemnych odniesień etyki, prawa, polityki i życia społecznego w kwestii aborcji nie powinno być przedmiotem niekończącego się targu pomiędzy zwolennikami i przeciwnikami prawa do aborcji.”

Warto przy tym zauważyć, że o. Paweł NIE ZAKWESTIONOWAŁ w wywiadzie poglądu, że aborcja jest złem i grzechem – a w kwestiach politycznych powtórzył jedynie tradycyjne nauczanie o tym, że Kościół NIE MOŻE opowiadać się tak jawnie za żadną partią polityczną. Wyraził też obawę, że wprowadzanie na siłę legislacji w miejsce ewangelizacji może przynieść odwrotne skutki w przyszłości, gdy polityczne wiatry zmienią kierunek. Nic to. I tak w konserwatywnym skrzydle zawrzało. Z Gużyńskiego zrobiono natychmiast zwolennika mordowania nienarodzonych-co mu zapewne nawet w głowie nie postało!- i zażądano od jego przełożonego, by zakazał mu publicznych wypowiedzi. Na szczęście prowincjał, o. Paweł Kozacki, roztropnie wstrzymał się na razie z tą decyzją. Dominikanie słyną od wieków z wewnętrznej demokracji.I mam szczerą nadzieję, że nie zechcą sprzeniewierzyć się tej tradycji.  Dodać też należy, że w obronie wolności słowa dla zakonnika stanął nawet redaktor Terlikowski.

Ja też sądzę, że nie byłoby dobrze, gdybyśmy wszyscy w Kościele musieli we wszystkich sprawach nie tylko wierzyć, ale i myśleć i mówić unisono. Zawsze wielce sobie ceniłam pewną różnorodność, która możliwa jest w obrębie katolicyzmu. Jest to jeden z powodów, które pozwalają mi trwać – choćby na obrzeżach mojego Kościoła. Niestety, w Polsce A.D. 2017 – gdzie nawet papież Franciszek (ze swoim umiłowaniem ekologii i uchodźców) traktowany jest podejrzliwie – staje się to coraz trudniejsze…

A oto jest ten „wróg publiczny nr 1” i „heretyk, szkodzący Kościołowi”. Prawda, że niezwykle groźnie wygląda? 🙂