Kiedyś bardzo lubiłam ten werset z Księgi Izajasza:
„Czyżbym Ja, który otwieram łono matki, nie sprawił urodzenia dziecka? – mówi Pan.
Czyżbym Ja, który sprawiam poród, zamykał łono? – mówi twój Bóg.”
(Iz 66,9)
Bo wiedziałam, że to jest proroctwo, które kiedyś wypełni się na mnie. Że kiedyś będę karmiła piersią dziecko – moje, moje własne. „A każdy, kto o tym usłyszy, śmiać się będzie z mego powodu” (Rdz 21,6). Dla Boga bowiem nie ma NIC niemożliwego…
A jednak, kiedy Bóg spełnił swoją obietnicę – dał mi miłość i „otworzył moje łono” przekonałam się, jak gorzkie mogą być niektóre przepowiednie.
(Dzisiejsza liturgia zawiera m.in. werset: „Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek…” – i czy naprawdę dziwisz się, kochanie, że to rozdziera moje serce? Przecież Ty JESTEŚ kapłanem! Jesteś…i zawsze nim będziesz. Zawsze. Nawet, kiedy się pobierzemy… Nawet, jeśli teraz chcesz o tym zapomnieć. Nawet, jeżeli już zapomniałeś. Ja nie zapomnę. I Bóg nie zapomniał…)
I kto wie, może naprawdę jest tak, jak mawiała św. Teresa Wielka, że „kiedy Bóg chce ukarać głupca, spełnia wszystkie jego prośby..”?
witaj:) przeczytałam wszystko, co tu jest na pierwszej stronie, przeczytałam też o księżach i szamanach, tak na pierwszy raz…Twój blog jest dla mnie ciekawy i chciałabym go nie zgubić, czy mogłabym go sobie zalinkować? zanim odpowiesz, może najpierw spójrz na mój:)http://deszcz-deszcz.blog.onet.plpiszesz o sprawach, które mnie obchodzą, chociaż o religii /religiach/ nie wiem dużo….pozdrawiam:)
Oczywiście, że możesz. A i ja może kiedyś zajrzę do Ciebie…