Nieustraszeni pogromcy seksizmu.

Niedawna afera z „niepoprawną politycznie” reklamą sieci MOBILE rozpętała na nowo odwieczną dyskusję na temat tego, „co kogo obraża?” , a mnie dała podstawę do wniosku, że w dzisiejszych czasach NIEŁATWO BYĆ MĘŻCZYZNĄ, że sparafrazuję inną telewizyjną reklamę.

 

Można nawet powiedzieć, że „seksistowskie” czyli z definicji złe jest tylko to, co uraża lub ośmiesza kobiety – nigdy zaś mężczyzn. A nawet nie wszystkie kobiety, nie większość , ale choćby tylko niektóre z nich (jak to było np. z tym słynnym billboardem, który w reklamie pewnego radia, skierowanej do mężczyzn wykorzystał piękne, kobiece piersi – z gałkami w miejscu sutków – i podpisem „To nas kręci!” – Nas to wcale nie kręci! – oznajmiła następnego dnia jakaś „okrutnie oburzona” feministka. I nie musi, droga pani, i nie musi…:) W każdym razie mnie, było nie było, „tyż baby”, jakoś wcale nie zgorszyła sugestia, że mężczyzn podniecają kobiece biusty).

 

A więc na przykład – jak w owej ostatecznie ocenzurowanej reklamie – choćby cień przypuszczenia, że „nowoczesna kobieta” mogłaby nie umieć strzelać z kałasznikowa czy też używać piły tarczowej… Przecież każdy światły człowiek wie, że są to umiejętności, które każda mała dziewczynka (podobnie jak każdy chłopiec) wysysa już z mlekiem matki…

 

Tymczasem – co ciekawe – delikatnego smaku tych obrończyń równości wcale nie obrażają reklamy, na których dorosły, inteligentny mężczyzna przypala garnek z wodą albo na widok brudnej, niemowlęcej pieluszki ucieka z wrzaskiem. Już nawet nie wspomnę o niezliczonej ilości dowcipów i scenek kabaretowych, w których żona „wychowuje” męża przy pomocy miotły, wałka czy ścierki. O, nie – to wszystko jest śmieszne, zabawne i ze wszech miar pożądane.

 

To jeszcze pół biedy, jeśli ta „walka płci” toczy się tylko na głupie dowcipy – znacznie gorzej jednak, gdy przenosi się np. na salę sądową.

 

W Polsce istnieje obecnie ponad 200 stowarzyszeń, zajmujących się obroną praw kobiet i tylko 9 (słownie: dziewięć!) organizacji, broniących praw mężczyzn (ojców). W powszechnym odbiorze – podsycanym jeszcze przez niektóre kampanie społeczne – mężczyzna to ten, który pije, bije – a nierzadko i molestuje. To ten „drugi rodzic”, nierzadko gorszy – a już na pewno taki, bez którego spokojnie można byłoby się obejść.

 

Nie wiedziałam, czy się śmiać, czy płakać, kiedy przeczytałam, że pewien sędzia oznajmił ojcu, że nie może się zajmować własnym dzieckiem, ponieważ go…nie urodził!

 

I nawet „les-mamy” są, zdaje się, w dużo lepszym położeniu, niż ich homoseksualni koledzy, ponieważ społeczna tolerancja dla wychowywania dzieci przez jedną lub dwie kobiety (babcie, ciocie, przyjaciółki…) jest znacznie większa, niż w przypadku dwóch mężczyzn.

 

A żeby już zostawić w spokoju te niełatwe problemy, zajmijmy się rzeczami dużo bardziej prozaicznymi, w rodzaju wynajęcia mieszkania, na przykład. Nikt chyba nie zaprzeczy, że znalezienie lokum np. w Warszawie jest o niebo łatwiejsze dla 2 studentek, niż dla 2 studentów? Jeden z moich serdecznych przyjaciół miał niedawno okazję przekonać się o tym na własnej skórze. Słuchając jego opowieści wręcz cieszyłam się, że nie jestem mężczyzną…

 

No, i kto tu teraz jest tą „słabszą płcią”?

Zob. też: „Gdy ONA go bije…” oraz „Obraza uczuć religijnych – czyli co?”

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *